-
1 obrazić się
-
2 obrazić\ się
сов. обидеться; оскорбиться;\obrazić\ się się o coś обидеться на что-л., из-за чего-л. -
3 pogniewać się
pf.2. pogniewać się z kimś (= pokłócić się) fall out with sb, have a row l. fight with sb, quarrel with sb ( o coś about l. over sth).3. (= spędzić jakiś czas na gniewaniu się) bicker about sth; be angry l. cross.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogniewać się
-
4 pogniewa|ć się
pf v refl. 1. (obrazić się) to get cross (na kogoś o coś with sb about sth)- chyba się na serio na nas pogniewali it looks like they are really cross with us ⇒ gniewać się2. (pokłócić się) to fall out (z kimś with sb)- pogniewały się ze sobą they fell out with each other ⇒ gniewać się3. (być złym przez jakiś czas) to be cross- pogniewa się trochę i przejdzie jej she’ll be cross for some time and then get over it ⇒ gniewać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogniewa|ć się
-
5 nadąsać się
pf.(= obrazić się) take offense ( o coś at sth); (= naburmuszyć się) sulk; pot. throw a tantrum.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nadąsać się
-
6 obrażać
impf ⇒ obrazić* * ** * *ipf.1. (= ubliżać) offend, insult; ( słownie) abuse; obrazić kogoś śmiertelnie offend sb gravely; obrazić kogoś do żywego cut sb to the quick.2. (= naruszyć coś) offend; obrażać czyjeś uczucia hurt sb's feelings.ipf.(= żywić urazę) take offence, be in a huff, be miffed (na kogoś/coś at sb/sth) ( za coś for sth) ( o coś at sth); obrazić się na cały świat turn one's back on the world l. one's fellow man, become bitter and twisted.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrażać
-
7 obrażać
I. vt1) ( znieważać)\obrażać kogoś czymś jdn mit etw beleidigen [ lub kränken]2) ( naruszać zasady)\obrażać coś etw missachten, gegen etw verstoßen\obrażać czyjeś uczucia religijne jds religiöse Gefühle verletzen\obrażać się na kogoś o coś jdm etw übel nehmen -
8 ciężko
comp -ej; adv( pracować) hard; ( oddychać) heavily; ( chory) seriously; ( ranny) badly, (obrazić, zgrzeszyć) gravely* * *adv.- żej1. ( z obciążeniem) heavily; komuś jest ciężko (= ktoś niesie coś ciężkiego) sb is carrying a heavy load; (= ktoś ma problemy) sb is having a hard time.2. (= powolnie, ociężale) heavily, slowly.3. przen. (= niezręcznie, nieudolnie) clumsily.5. (= z trudem) with difficulty.6. (= bardzo, w najwyższym stopniu) severely, badly; ciężko uszkodzony badly damaged.7. (= niekorzystnie, niełatwo) hard.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ciężko
-
9 uczu|cie
Ⅰ sv ⇒ uczuć Ⅱ n sgt 1. (stan psychiczny) emotion, feeling- nie chce mówić o swoich uczuciach he won’t talk about his emotions a. feelings- skrywać/okazywać swoje uczucia to hide/show one’s feelings- ubrać swoje uczucia w słowa to put one’s feelings into words- zranić czyjeś uczucia to hurt sb’s feelings- uczucie osaczenia a feeling of being trapped- uczucie żalu a feeling of regret- przemawiać do uczuć to appeal to sentiment- to człowiek zimny, wyprany a. wyzuty z (wszelkich) uczuć he’s a cold, unfeeling man- apelować do czyichś uczuć to appeal to sb’s good nature- brakuje mu ludzkich uczuć he lacks humanity- obrazić czyjeś uczucia religijne to offend sb’s religious sensibilities2. (miłość, przywiązanie, sympatia) affection- darzyła go głębokim uczuciem she had a deep affection for him- ochłódł w uczuciach his affections cooled- pozbawione uczucia małżeństwo a loveless marriage- pozbawiona uczucia erotyka loveless eroticism3. pot. (przejęcie, zapał) feeling- z uczuciem [deklamować, grać, mówić] with feeling a. passion, emotionally- uczucie swędzenia an itchy/a prickly feeling- uczucie bólu/głodu/mdłości a feeling of pain/hunger/nausea- uczucie pieczenia w gardle a burning sensation in one’s throat- miałam nieprzyjemne uczucie, że za chwilę wydarzy się coś złego I had an unpleasant feeling that something bad was going to happen any minute- uczucie, że ktoś (kogoś) obserwuje a feeling of being watched- □ uczucia elementarne Psych. elementary emotions- uczucie steniczne Psych. sthenic emotion■ targają nim/nią sprzeczne uczucia książk. he’s/she’s torn by conflicting emotions- mieć mieszane uczucia (w stosunku do czegoś) to have mixed feelings (about sth), to be ambivalent (about sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uczu|cie
-
10 zamia|r
m (G zamiaru) intention- z zamiarem popełnienia przestępstwa with criminal intent- nie mając najmniejszego zamiaru without the least a. slightest intention- mieć zamiar coś zrobić to intend to do sth, to be going to do sth- odstąpić od zamiaru zrobienia czegoś to change one’s mind about doing sth- mieć złe zamiary wobec kogoś to have (evil) designs against a. on sb- mam względem ciebie życzliwe zamiary, chcę dla ciebie jak najlepiej I mean well, I just want the best for you- mamy zamiar zbudować przedszkole it’s our intention to build a kindergarten, our intention is to build a kindergarten- przyjechał tu z zamiarem odwiedzenia rodziny he came here with the purpose of visiting his family- właśnie miał zamiar zadzwonić do niej he was about to give her a ring- przepraszam, nie miałem zamiaru pana obrazić I’m sorry, I didn’t intend a. mean to offend you■ nie leżało w moim/jej zamiarze nikogo obrażać I/she had no intention of offending anyone- mieć poważne zamiary przest. to have serious intentions- mierzyć siły na zamiary ≈ to bite off more than one can chew- nosić się z zamiarem zrobienia czegoś to intend to do sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zamia|r
См. также в других словарях:
obrażać się – obrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować obrazą na coś, czuć się znieważonym, obrażonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obraził się chyba na nas o coś, bo się nie odzywa. Na panią nawet się obrazić nie można. Obrażać się bez powodu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… … Słownik języka polskiego
twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… … Słownik języka polskiego
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… … Słownik języka polskiego
obsypać — dk IX, obsypaćpię, obsypaćpiesz, obsypaćsyp, obsypaćał, obsypaćany obsypywać ndk VIIIa, obsypaćpuję, obsypaćpujesz, obsypaćpuj, obsypaćywał, obsypaćywany 1. «sypiąc pokryć coś czymś; oprószyć, posypać, obrzucić» Obsypać ciasto cukrem. Śnieg… … Słownik języka polskiego
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… … Słownik języka polskiego
czuły — czuli, czulszy 1. «odnoszący się do kogoś z miłością, tkliwością, serdecznością, będący wyrazem czyjejś miłości, tkliwości, serdeczności; kochający, tkliwy, serdeczny; rzewny, wzruszający» Czuły opiekun. Czułe spojrzenia, uściski. Był dla niej… … Słownik języka polskiego
obrażony — obrażonyżeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. obrazić (p.) obrażony w użyciu przym. 1. «taki, który się obraził na kogoś, na coś» Jest obrażony na kolegę. 2. «będący oznaką czyjejś obrazy» Obrażony głos, ton. Obrażona mina … Słownik języka polskiego